 Znaczenie bezpiecznej więzi w rozwoju dziecka. Czym jest przywiązanie? Przywiązanie to bardzo wczesna i silna więź emocjonalna, która łączy dziecko z jego opiekunem oraz zapewnia dziecku opiekę i ochronę ze strony osoby dorosłej. Wyróżnia się tzw. bezpieczny styl przywiązania, który cechuje się otwartością i ufnością w bliskich relacjach, oraz tzw. poza-bezpieczny (lękowy) styl przywiązania, który cechuje się brakiem ufności do innych osób oraz niemożnością zaspokojenia potrzeb bliskości i ukojenia w relacji z innymi osobami. Przywiązanie stanowi podstawę rozwoju dziecka oraz cechuje się względną stałością w ciągu całego życia. Relacja z opiekunem jest wzorem dla przyszłych relacji z innymi ludźmi. Dziecko, które w pierwszych latach życia doświadcza poczucia bezpieczeństwa w relacji ze swoimi rodzicami, czuje, że może im ufać i na nich polegać, że jest kochane i wartościowe, z podobnym nastawieniem i otwartością będzie w późniejszych etapach swojego życia nawiązywać bliskie relacje z innymi ludźmi. Wczesnodziecięca więź z opiekunami stanowi podstawę dalszego rozwoju emocjonalno-społecznego dziecka, wpływając na to, jak dziecko będzie radzić sobie z emocjami, jak wytrwale będzie podejmować próby rozwiązywania problemów oraz z jaką łatwością będzie korzystało z pomocy innych ludzi. Przywiązanie a rozwój dziecka Poczucie bezpieczeństwa w relacji z rodzicami wpływa na rozwój dziecka, zabezpieczając je przed rozwojem zaburzeń emocjonalnych w późniejszych etapach jego życia. Brak zrozumienia dziecka i brak poczucia bezpieczeństwa w relacji z rodzicami zwiększają ryzyko rozwoju zaburzeń emocjonalnych. Doświadczenie braku zrozumienia i braku bezpieczeństwa w bliskiej relacji nie stanowi bezpośredniej przyczyny konkretnych trudności, a raczej wpływa na prawdopodobieństwo ich wystąpienia. Bezpieczna więź stanowi podstawę rozwoju niezależności dziecka, skutecznego radzenia sobie z emocjami oraz rozwoju umiejętności społecznych. Dzieci czujące się bezpiecznie w bliskiej relacji lepiej rozumieją myśli i uczucia innych ludzi. Poczucie bezpieczeństwa umożliwia badanie i poznawanie emocji i przekonań własnych i innych osób, rozwój zdolności rozróżniania pomiędzy perspektywą swoją a innych oraz znoszenia niespójności wynikających z ich porównania. dr Karolina Dejko-Wańczyk
psycholog, psychoterapeuta
0 Komentarze
Odpowiedz |
Krakowska Fundacja Psychoterapii i Rozwoju DOM TERAPII
|
|